Er zijn verscheidene problemen met Pascals gok. Ten eerste gaat het uit van een vrij specifiek godsbeeld, namelijk een christelijke. De christelijk God placht mensen eeuwig naar de hemel of naar de hel te sturen en eist de gelovige volledig voor Zichzelf op. Lang niet alle goden voldoen aan dit godsbeeld, waardoor het alleen opgaat voor de christelijke. In de tijd van Pascal was dat vanzelfsprekend, maar tegenwoordig, nu we geconfronteerd worden met allerlei godsbeelden, is dat niet meer zo. Als de ware God bijvoorbeeld een deïstische blijkt te zijn, is het probleem van de baan. Ook is het de vraag of de vermeende God genoegen neemt met mensen in hem geloven op grond van een gok, in plaats van een oprechte belijdenis of argumentatie. Stel dat de ware God juist verlangt dat gelovigen zich redelijk weten te verantwoorden? Dan loopt het met de gokkers juist niet zo goed af.

Een ander groot probleem is dat de mensheid meerdere goden kent. Het is dus niet (meer) simpel een kwestie van geloof of ongeloof. Stel dat je gelooft in de christelijk God, maar Allah blijkt de ware te zijn. Dan zit je als nog eeuwig in de hel. Vice versa ontstaat hetzelfde probleem. De keuze is dus niet zo simpel als Pascal suggereert, laat staan een steekhoudend argument om in het bestaan van god(en) te geloven.

Zie verder:
- Pascal's Wager op Wikipedia (Engels)
- Pascal's Wager in The Secular Web Library (Engels)